Muzeum Regionalne w Stalowej Woli

Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, mieszczące się w pałacu Lubomirskich w Charzewicach, powstało z inicjatywy ks. dr hab. Wilhelma Gaja-Piotrowskiego oraz wsparcia miejscowych duchownych w latach 70. XX wieku, jednak formalnie zorganizowano je po 1989 roku. Po długich staraniach, w styczniu 1995 roku zawiązał się Społeczny Komitet na Rzecz Powołania Muzeum, a na jego kapitał założycielski składały się zbiory Gaja-Piotrowskiego, obejmujące eksponaty związane z etnografią, historią i sztuką regionu dolnosańskiego. Muzeum zostało oficjalnie powołane 30 października 1997 roku przez radę miejską, a początkowo miało siedzibę w Miejskim Domu Kultury, zanim przeniosło się do pięknego neoklasycystycznego pałacu Lubomirskich, wybudowanego w latach 1782–1786, który odrestaurowano na potrzeby placówki. Architektonicznie pałac, z jego klasycznymi cechami stylistycznymi, stanowi ważny element dziedzictwa regionalnego. Muzeum nie tylko gromadzi i prezentuje lokalne zbiory, ale również pełni istotną rolę w promowaniu kultury i historii Stalowej Woli oraz okolic. Lucyna Mizera, pierwsza dyrektor muzeum, kierowała placówką do 2021 roku, kiedy to zastąpiła ją Aneta Garanty, co może wskazywać na dalszy rozwój i nowe inicjatywy w zakresie upowszechniania regionalnej kultury. Ciekawostką jest, że pierwotne próby stworzenia muzeum sięgały czasów przed 1989 rokiem, jednak ich skuteczna realizacja mogła nastąpić dopiero w nowej rzeczywistości politycznej, co podkreśla znaczenie muzeum jako instytucji kulturalnej w kontekście postkomunistycznym. Muzeum Regionalne w Stalowej Woli jest więc nie tylko miejscem przechowywania przeszłości, ale i żywą instytucją angażującą lokalną społeczność w dalszy rozwój kultury i historii regionu.