Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy w Wielkich Oczach

Cerkiew św. Mikołaja w Wielkich Oczach, zbudowana w 1925 roku, jest dawną cerkwią greckokatolicką, dziś stojącą pusta i pozbawiona wyposażenia. Należy do Szlaku Architektury Drewnianej i jest przykładem późnej fazy rozwoju architektury cerkiewnej. Została wzniesiona na fundamencie poprzednich świątyń unickich, z których pierwsza powstała w 1654 roku, na zlecenie Mojżesza Mohyły. Kolejna cerkiew z 1820 roku została zniszczona podczas I wojny światowej, co doprowadziło do budowy obecnej, zaplanowanej przez Jana Sas-Zubrzyckiego i zrealizowanej pod kierownictwem Eustachego Seredyńskiego. Ciekawostką jest wolnostojąca dzwonnica, na której znajdował się dzwon Symeon. W latach 30. XX wieku cerkiew wymagała remontu, który sfinansowali parafianie. Po II wojnie światowej, w wyniku Akcji „Wisła” i wysiedlenia Ukraińców, obiekt został zaadaptowany na magazyn, co doprowadziło do utraty całego wyposażenia. Po 1989 roku przeprowadzono prace konserwatorskie, a w 1990 roku odbyło się symboliczne nabożeństwo. Architektonicznie, cerkiew wyróżnia się konstrukcją szachulcową z ceglastą i betonową podmurówką. Zbudowana jest na planie prostokąta, z jedną wyższą nawą oraz wydzielonym babińcem. Jej dach, podłoga i okap są drewniane, a neorenesansowa kopuła charakteryzuje się okrągłymi oknami. Wnętrze was skromnie dekorowane w kolorach niebieskim, żółtym i czerwonym, lecz obecnie zachowało się tylko śladowo. Po upadku PRL w 1990 roku przeprowadzono podstawowe prace konserwatorskie, a w 2011 roku podjęto prace zabezpieczające obiekt, który znajduje się w złym stanie technicznym.