Cerkiew św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej

Cerkiew św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej to murowana cerkiew obronna z XIV-XVI wieku, zlokalizowana w gminie Fredropol, w powiecie przemyskim. Jest najstarszą zachowaną cerkwią na ziemiach polskich, pierwotnie prawosławna, a od 1692 roku greckokatolicka. Cerkiew charakteryzuje się trzema połączonymi wieżami oraz czterospadowymi dachami, a jej grube kamienne mury posiadają otwory strzelnicze, co podkreśla jej obronny charakter. Najstarsza część – prezbiterium z gotyckimi szczytami – datowana jest na przełom XIV i XV wieku, natomiast kwadratowa nawa z obronną wieżą pochodzi z XV wieku. Część zachodnia, datowana na początek XVI wieku, została wzniesiona jako obronna wieża, w której mieści się kruchta i babiniec, a na piętrze kaplica dla mnichów. W tej części zachowały się wyryte napisy w języku łacińskim i ruskim z lat 1506 i 1514, które, choć obecnie uznawane za akty wandalizmu, świadczą o długiej historii tego miejsca. Cerkiew była związana z klasztorem bazylianów do XVIII wieku, po czym stała się cerkwią parafialną. Zgodnie z tradycją w jej podziemiach spoczywa ostatni prawosławny władyka przemyski, Michał Kopystyński. Po wysiedleniu ludności w 1945 roku cerkiew została zdewastowana, a jej wnętrze pozbawione wyposażenia. W latach 60. i 80. XX wieku przeprowadzono remonty, podczas których odkryto szesnastowieczną polichromię w stylu bizantyjskim. Obecnie cerkiew pełni rolę Filii Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej i została przekazana gminie Fredropol w 2010 roku. Cerkiew św. Onufrego stanowi ważny zabytek kulturowy i historyczny regionu, przyciągając uwagę zarówno miłośników architektury, jak i turystów.