Kościół Pokoju w Świdnicy

Kościół Pokoju w Świdnicy to największa drewniana barokowa świątynia w Europie, zbudowana w systemie szachulcowym na planie krzyża greckiego. Jego konstrukcja oparta jest na drewnianym szkielecie wypełnionym gliną i słomą, co zapewniało przestronność – wewnętrzna powierzchnia wynosi 1090 m². Kościół, mogący pomieścić 7,5 tysiąca osób, powstał w 1656 roku według projektu Albrechta von Saebischa, a jego budowa była odpowiedzią na ograniczenia wolności religijnej protestantów. Na czoło wyrastają wyjątkowe elementy wyposażenia, takie jak barokowa ambona z 1729 roku, zdobiona biblijnymi scenami oraz ołtarz główny z 1752 roku z płaskorzeźbą „Ostatnia Wieczerza” i wyobrażeniem Boga Ojca. Organy z lat 1666-1909 wzbogacają kulturową wartość kościoła, a loża rodziny Hochbergów, zbudowana w 1698 roku, podkreśla znaczenie mecenasów. Stropy zdobią malowidła z lat 1694-1696, przedstawiające sceny objawień, co czyni wnętrze jeszcze bardziej niezwykłym. Kościół Pokoju jest jednym z trzech tego typu obiektów w regionie, na które pozwolono budować pod rządami katolickiego cesarza Ferdynanda III, jako rezultat wojny trzydziestoletniej. Co ciekawe, mimo że jego powstanie związane jest z konfliktami religijnymi, dziś stanowi symbol pojednania, będąc miejscem ekumenicznych modlitw o pokój z udziałem wysokich urzędników, w tym kanclerz Niemiec i premiera Polski. W 2001 roku Kościół Pokoju w Świdnicy został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, co potwierdza jego znaczenie nie tylko lokalne, ale i globalne.