Charon

Charon, największy księżyc Plutona, został odkryty 22 czerwca 1978 roku przez Jamesa Christy'ego, który zaobserwował nieregularności w zdjęciach Plutona. Początkowo oznaczony jako 1978 P1, otrzymał nazwę Charon na cześć mitologicznego przewoźnika dusz oraz żony odkrywcy, Charlene. W roku 1985 przeprowadzono dalsze obserwacje, potwierdzające istnienie księżyca podczas zaćmień, co umocniło status odkrycia. Charon obiega Plutona w czasie równym jego rotacji – 6 dni, 9 godzin i 17 minut, co sprawia, że obydwa ciała są do siebie zwrócone tymi samymi stronami. Ma średnicę 1212 km, stanowiąc tylko połowę rozmiarów Plutona, co w połączeniu z różnicą masy sprawia, że układ Pluton-Charon bywa określany jako podwójna planeta karłowata. Co do składu chemicznego Charona, przypuszcza się, że jest on pokryty lodem wodnym w ekstremalnych warunkach (-220 °C). Dzięki Teleskopowi Hubble'a i misji New Horizons w 2015 roku, uzyskano cenne informacje o strukturze tego księżyca. W popkulturze Charon pojawia się w serii Mass Effect jako przekaźnik masy, a także w powieści Joego Haldemana „Wieczna wojna”, w której był planetą szkoleniową. Odkrycie i badania Charona wpisały się w historię astronomii, dając wgląd w unikalne właściwości układu Pluton-Charon oraz inspirując kolejne pokolenia naukowców i twórców.