Szklary Górne

Szklary Górne to wieś o nieregularnym kształcie i zwartej zabudowie, położona w południowo-zachodniej Polsce, w powiecie lubińskim. Jej architektura składa się z budynków gospodarczych i mieszkalnych, a w okolicy znajdują się kilka dróg. W pobliżu wsi rozciągają się użytki rolne oraz niewielkie lasy, a także tereny zieleni, co nadaje jej rolniczy charakter. Do najważniejszych zabytków należy kościół pw. św. Piotra i Pawła, zbudowany na początku XVI wieku, oraz zespół pałacowo-parkowy z XVII wieku, który świadczy o wcześniejszym znaczeniu tego miejsca. Na przestrzeni wieków wieś miała różnych właścicieli, a w XVI wieku znajdowała się w rękach rodu Glaubitzów. Ciekawostką jest fakt, że w czasie II wojny światowej w Szklarach Górnych mieścił się podobóz jeniecki, w którym przetrzymywano Polaków, Francuzów i Włochów. Po wojnie teren ten przeszedł wiele zmian, a w latach 60. i 70. XX wieku funkcjonowało tu Zakład Poprawczy. Dziś we wsi znajduje się kuratoryjny Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla dzieci z lekkim upośledzeniem. Szklar Górnych charakteryzuje się bogatą historią, począwszy od osad ludzkich z epoki brązu, przez wpływy kultury rzymskiej i celtyckiej, aż po znaczenie militarne w XIV wieku, kiedy to istniał tu zamek. Obecnie wieś jest dobrze skomunikowana z Lubinem, co sprzyja jej rozwojowi oraz zachowaniu miejscowej tożsamości.