Ratusz we Wrocławiu

Stary Ratusz we Wrocławiu to późnogotycki budynek, który znajduje się na wrocławskim Rynku. Jest jednym z najlepiej zachowanych ratuszy w Polsce i głównym zabytkiem Wrocławia. Budowla, z której korzystano przez około 250 lat, powstała w kilku etapach od końca XIII wieku do XVI wieku. Ratusz jest murowany, podpiwniczony, z dwoma kondygnacjami, trójtraktowy, z wieżą o wysokości 66 m, która jest domem dla najstarszego polskiego dzwonu zegarowego z 1368 roku. W latach 90. XX wieku w ratuszu założono Muzeum Sztuki Mieszczańskiej. Piwnica Świdnicka znajdująca się w podziemiach to jeden z najstarszych lokali gastronomicznych w Europie. Architektura ratusza cechuje się elementami gotyckimi, w tym bogato zdobionymi szczytami i ornamentami, a elewacje ratusza zachowały różnorodność w stylach i zdobieniach, w tym w renesansowych detalach. Ciekawe są również wizerunki władców i postaci historycznych na elewacji, które pochodzą z XIX i XXI wieku. Wnętrza ratusza mieszczą wiele znaczących pomieszczeń, takich jak Izba Rady, Sala Mieszczańska, która obecnie pełni funkcję galerii sławnych wrocławian, oraz Sala Wielka, będąca największym pomieszczeniem i świadkiem wielu uroczystości. Historia ratusza jest bogata i złożona, odzwierciedlając rozwój miasta. Budynek przeszedł liczne przebudowy i renowacje, a obecnie jest świadectwem bogatej historii Wrocławia oraz miejscem ważnych wydarzeń kulturalnych. Ciekawostką jest, że ratusz nie był pierwszym budynkiem na Rynku; miano to przysługuje Domowi Kupców, a sama historia ratusza łączy się z rozwojem lokalnej administracji miejskiej.