Nowa Wioska

Nowa Wioska to wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, która leży na południowym skraju Puszczy Bydgoskiej. Miejscowość, położona w obrębie Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, graniczy z Dąbrową Wielką i Tarkowem Dolnym. Obejmuje 89 ha gruntów ornych, a jej charakterystycznym elementem jest bór sosnowy oraz zatorfione łąki, wśród których znajdują się kanały melioracyjne. W miejscowości znajduje się zabytek: dom mieszkalny nr 8, wpisany do ewidencji zabytków. Nowa Wioska ma bogatą historię sięgającą XVIII wieku, kiedy to została założona przez osadników olęderskich. W XIX wieku wieś dynamicznie się rozwijała, przyciągając kolonistów niemieckich, a w różnych okresach należała do parafii katolickiej i ewangelickiej. W 1920 roku, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, zmieniono nazwę miejscowości na Nowawioska. Po II wojnie światowej wieś wchodziła w skład gminy wiejskiej Dąbrowa Wielka, a w latach późniejszych przekształcono ją w samodzielną gromadę. W Nowej Wiosce istniała szkoła podstawowa, a od lat 60. XX wieku wprowadzono elektryfikację oraz utwardzenie dróg. Współczesne dane demograficzne wskazują na stabilny, choć skromny wzrost liczby mieszkańców, z tendencją do zmniejszania się liczby gospodarstw domowych. Ciekawostką jest, że w wyniku dokonanych reform administracyjnych wieś zmieniała nazwę i przynależność, co odzwierciedla burzliwą historię regionu. Nowa Wioska łączy w sobie wartości historyczne, architektoniczne oraz kulturowe, co czyni ją interesującym punktem na mapie Kujaw.