Trzciniec to wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w gminie Białe Błota, blisko granic Bydgoszczy. Jej nazwa wskazuje na lokalizację nad moczarami, co jest uzasadnione zabagnionym terenem, na którym została lokowana w XVIII wieku. Miejscowość ma charakter typowo mieszkaniowy, głównie dla osób pracujących w pobliskiej Bydgoszczy. Architektonicznie dominują tam domy jednorodzinne, a rozwój zabudowy nastąpił szczególnie w latach 60. i 70. XX wieku, kiedy rozpoczęto intensywną budowę. Trzciniec jest również znany z nieczynnego cmentarza ewangelickiego oraz stacji kolejowej na linii Chorzów Batory – Tczew. Na terenie wsi znajduje się udokumentowane złoże piasków kwarcowych wykorzystywane w budownictwie. Zespół wpływów historycznych osady sięga czasów I Rzeczypospolitej, kiedy to była częścią dobra miejskiego Bydgoszczy. Osada składała się przez wiele lat z dwóch części: Trzcińca Starego i Nowego. W XIX wieku Trzciniec miał ograniczoną populację, a po II wojnie światowej nastąpił rozwój związany z budową lotniska oraz zwiększonym zapotrzebowaniem na mieszkania. Dzisiaj w Trzcińcu rośnie pomnik przyrody – dąb szypułkowy, a okoliczne tereny w Puszczy Bydgoskiej oferują rekreacyjne możliwości dla mieszkańców i turystów. Mimo rozwoju budownictwa, miejscowość nie została włączona w granice Bydgoszczy, co czyni ją unikalną enklawą mieszkalną, położoną blisko metropolii.