Minikowo

Minikowo, znane w latach 1942-1945 jako Minchau, to malownicza wieś w województwie kujawsko-pomorskim, położona nad jeziorem Minikowskim, w zachodniej części gminy Lubiewo. Charakteryzuje się pagórkowatym terenem i trzema jeziorami rynnowymi. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Wieś ma rozczłonkowaną zabudowę, z centralną osadą i okolicznymi osadami, takimi jak Boryny I, Gapie Góry, Rabuśkowo oraz Gdynia, nowym osiedlem Nadleśnictwa Zamrzenica. Wśród inwestycji, które zrealizowano w ostatnich latach, znajdują się budowa kościoła oraz modernizacja remizy i świetlicy. Z historycznego punktu widzenia, wieś należy do benedyktynek od 1602 roku. Przez lata pełniła rolę społeczności, gdzie powstawały różne organizacje, takie jak Ochotnicza Straż Pożarna, która zawiązała się w 1890 roku i wznowiła działalność po II wojnie światowej, a także Koło Gospodyń Wiejskich utworzone w 1946 roku. Minikowo przechodziło proces starzenia się populacji, ze znacznym spadkiem liczby mieszkańców po II wojnie światowej, jednak obecnie wzrasta zainteresowanie osiedlaniem się tutaj, zwłaszcza przez mieszkańców miast, co sprzyja rozwojowi agroturystyki. Ciekawostką architektoniczną jest drewniany dom konstrukcji tradycyjnej, z elementami stylu regionalnego. W wiejskim krajobrazie dominują czyste powietrze oraz bogata flora i fauna, w tym pomnik przyrody – sosna odmiany kołnierzykowatej, oraz różnorodne gatunki ptaków. Minikowo przyciąga miłośników przyrody i turystyki, a także grzybiarzy oraz osoby poszukujące spokoju w otoczeniu natury. Miejscowość rozwija ofertę agroturystyczną, oferując możliwości wypoczynku w gospodarstwach oraz lokalnych zajazdach.