Kościół Świętego Marcina to rzymskokatolicki obiekt sakralny zlokalizowany jako filialny w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Jego historia sięga lat 1440-1464, kiedy to został zbudowany w stylu gotyckim przez rodzinę Habdanków Widawskich. Konsekrację świątyni, która miała miejsce w 1476 roku, przeprowadził biskup sufragan gnieźnieński, Andrzej z Opalenicy. Kościół znalazł się w trudnej sytuacji, gdy w 1802 roku zniszczył go pożar, jednak udało się go odbudować w 1846 roku, choć bez konkretnego stylu architektonicznego. Obiekt jest jednonawowy, a jego wnętrze składa się z węższego prostokątnego prezbiterium oraz dwóch kwadratowych kaplic bocznych. Z zachodniej strony prezbiterium znajdują się zakrystia i skarbczyk. Wyposażenie kościoła obejmuje interesujący ołtarz główny z XIX wieku, ołtarz boczny z rzeźbami i obrazami z końca XVIII wieku oraz kamienną kropielnicę i barokowe lichtarze. W ostatnich latach kościół przeszedł szereg prac renowacyjnych, szczególnie pod kierunkiem ks. Jarosława Leśniaka, który objął parafię w 2014 roku. Prace te obejmowały m.in. odnawianie ołtarzy, remont dachów i stropów, poprawę stanu podłóg oraz konserwację ambony i wieżyczki. Co roku, w dniu 11 listopada, w kościele odprawiane są Msze z okazji święta patrona — św. Marcina, które zbiegają się z obchodami Narodowego Święta Niepodległości, co podkreśla unikalny związek lokalnej tradycji religijnej z ważnym wydarzeniem historycznym. Kościół nie tylko pełni funkcję religijną, ale także stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego regionu, z bogatą historią i architekturą wartą poznania.