Kolegiata Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Michała Archanioła w Łasku

Kolegiata Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Michała Archanioła w Łasku to zabytkowy kościół, którego historia sięga roku 1366, kiedy to arcybiskup Jarosław z Bogorii i Skotnik erygował samodzielną parafię przy drewnianym kościele ufundowanym przez rodzinę Łaskich. Murowana, późnogotycka świątynia, której budowę rozpoczęto w 1515 roku, była wielokrotnie przebudowywana, a najbardziej znaczącą zmianę przyniósł wielki pożar w 1747 roku, po którym wnętrze kościoła odbudowano w stylu barokowym. Artystyczne bogactwo kolegiaty to nie tylko struktura architektoniczna, ale także cenne wnętrza, w tym późnogotycka alabastrowa płaskorzeźba Matki Bożej Łaskiej z XV wieku, przypisywana włoskiemu mistrzowi Andrei della Robbia. Kościół stał się siedzibą Łaskiej Kapituły Kolegiackiej, co wskazuje na jego znaczenie w lokalnej hierarchii kościelnej. W ciągu stuleci kolegiata przetrwała liczne katastrofy, takie jak pożary, które zniszczyły jej bogate wyposażenie, oraz okresy wojen i okupacji. W XX wieku, po kolejnych przemianach i remontach, stała się miejscem ważnych wydarzeń, jak koronacja wizerunku Matki Bożej Łaskiej w 2005 roku przez arcybiskupa Władysława Ziółka oraz poświęcenie złotych koron przez papieża Jana Pawła II. Kolegiata w Łasku, będąca częścią historii i kultury regionu, jest symbolem religijnego dziedzictwa, architektury oraz tradycji lokalnej, przyciągając pielgrzymów i turystów, a jednocześnie będąc znaczącym punktem na mapie polskich sanktuariów.