Wieża Trynitarska w Lublinie

Wieża Trynitarska w Lublinie to neogotycka dzwonnica, która jest najwyższym punktem zabytkowym w mieście. Z jej platformy widokowej, umiejscowionej na wysokości 40 metrów, można podziwiać rozległą panoramę Lublina. Nazwa wieży odnosi się do zakonu trynitarzy, którzy używali pobliskich zabudowań klasztornych. Historia wieży rozpoczęła się jako furtą klasztorną, a w 1627 roku została podwyższona i przekształcona w dzwonnicę. Po kasacie zakonu jezuitów, przeszła w ręce trynitarzy, którzy jednak nie mieli wystarczających funduszy na jej utrzymanie, co doprowadziło do jej degradacji. W 1818 roku miasto stało się nowym właścicielem. W XIX wieku wieża przeszła przebudowę w stylu neogotyckim zaprojektowaną przez Antonio Corazziego. Niestety, podczas II wojny światowej zniszczeniu uległa, ale została odbudowana w latach 1945–1952. Obecnie znajduje się tu Muzeum Archidiecezjalne, które gromadzi bogate zbiory przedmiotów użytku religijnego, dzieł sztuki oraz historycznych artefaktów. W wieży znajdują się również cztery dzwony, w tym największy dzwon w Lublinie, Maria, który bije w wyjątkowe uroczystości. To unikalne miejsce nie tylko przyciąga turystów, ale także odgrywa ważną rolę w życiu kulturalnym i religijnym Lublina.