Janów Lubelski

Janów Lubelski to miasto w województwie lubelskim, o powierzchni 14,80 km² oraz liczbie ludności wynoszącej 11 661 mieszkańców według danych z 2020 roku. Powstało w 1640 roku na terenie dawnej wsi Biała, na mocy przywileju lokacyjnego wydanego przez króla Władysława IV. Miasto zyskało status ośrodka administracyjnego i handlowego dla Ordynacji Zamojskiej, odgrywając istotną rolę w handlu lokalnym. W Janowie znajdowały się liczne cechy rzemieślnicze, a rozwój miasta w XVIII wieku zaznaczył się poprzez budowę infrastruktury miejskiej, mimo że w XVIII wieku miasto spaliły wielkie pożary. W XIX wieku nastąpił rozwój przemysłu i infrastruktury, a po I wojnie światowej miasto znacznie się rozrosło. Janów Lubelski przeszedł trudne czasy podczas II wojny światowej, a po wojnie zniszczenia wpłynęły na zmniejszenie liczby ludności. Odbudowa nastąpiła w latach 50. i 60. XX wieku, co przyczyniło się do rozwoju przemysłu i usług. Miasto jest bogate w dziedzictwo kulturowe, w tym zespół klasztorny dominikanów oraz najstarszy na świecie pomnik Tadeusza Kościuszki z 1818 roku. W okolicy znajdują się cenne obszary przyrodnicze, jak Lasy Janowskie i Puszcza Solska, które są jednym z najlepszych miejsc do uprawiania turystyki pieszej i rowerowej. Janów Lubelski jest także znany z tradycji etnomuzykologicznych, z rekonstrukcją instrumentu ludowego – suki biłgorajskiej. Muzeum Regionalne oraz przyrodnicze, a także placówki oświatowe wzbogacają ofertę kulturalną miasta, które jest także aktywne sportowo, z licznymi klubami sportowymi. Współpraca z miastami zaprzyjaźnionymi z różnych regionów Polski sprzyja wymianie kulturalnej i społecznej. Janów Lubelski jest więc miejscem, gdzie krzyżują się bogate tradycje kulturowe, ważne wydarzenia historyczne i piękno przyrody.