Bukowiec

Bukowiec to wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz. Znajduje się około 10 km na południowy wschód od Międzyrzecza, na zboczu Wału Bukowieckiego, otoczona dużymi obszarami leśnymi i jeziorami. Wieś ma średniowieczne korzenie, a pierwsza wzmianka pochodzi z 1301 roku. Pierwotnie była związana z Wielkopolską, a w 1301 roku stała się własnością opactwa cystersów w Paradyżu. Bukowiec dysponował własną parafią od 1420 roku, a w ciągu wieków przechodził różne zmiany własnościowe, związane z lokalną szlachtą, m.in. Konopkami, Bukowieckimi, Krzyckimi i Szlichtygami. W XVI wieku zaczęto notować mieszkańców oraz podatki, co ukazuje rozwój miejscowości jako ośrodka regionalnego. Bukowiec był także miejscem narodzin Jana Bukowieckiego, autora moralnej rozprawy filozoficznej, który sformułował zawołanie rodziny Bukowieckich: „Cnota tylko jest szlachectwem”. W drugiej połowie XVI wieku wieś przeszła w ręce rodziny Szlichtygów, a potem Unrugów. W wyniku II rozbioru Polski w 1793 roku Bukowiec stał się częścią Prus, a do 1945 roku pozostawał w rękach rodziny von Gersdorff. Z okresu przed II wojną światową w miejscowości znajdowały się istotne obiekty, takie jak drewniany kościół, duży folwark, pałac, cegielnia oraz wiatrak. Po wojnie Bukowiec został zasiedlony przez ludność z Kresów Wschodnich i centralnej Polski. W miejscowości obecnie znajdują się szkoła podstawowa, stacja PKP, kilka sklepów oraz kilka zabytków, w tym kościół filialny pod wezwaniem św. Marcina z 1550 roku, który po pożarze został odbudowany, oraz park dworski. Region charakteryzuje się również bogatą historią, związaną z lokalną administracją i organizacją gospodarki, a liczba mieszkańców przed wojną wynosiła 950. Na uwagę zasługuje również piękna przyroda i lokalne tradycje, które wciąż są obecne w kulturowym dziedzictwie Bukowca.