Babimost

Babimost, położony w zachodniej Polsce w województwie lubuskim, ma bogatą historię sięgającą średniowiecza. Miasto zostało lokowane w 1397 roku przez króla Władysława Jagiełłę, a jego nazwę po raz pierwszy zanotowano w łacińskim dokumencie z 1257 roku. Przez wieki Babimost związany był z Wielkopolską i przechodził różne zmiany władzy, od własności książęcej, przez klasztorną, po szlachecką. W XV wieku miasto zyskało status królewskiego ośrodka, z rozwiniętą zabudową miejską, instytucjami i rynkiem, a także przywilejami handlowymi. W XVII wieku miasto było świadkiem rozkwitu, ale także zniszczeń, takich jak pożary czy najazdy podczas wojen. Zebranie w Babimoście społeczeństwa żydowskiego w XVIII wieku świadczy o różnorodności kulturowej, jednak ich liczba malała w XIX wieku, aż do praktycznego zniknięcia społeczności po I wojnie światowej. W Babimoście znajduje się kilka zabytków, w tym kościół parafialny pod wezwaniem św. Wawrzyńca z 1730 roku, ratusz z XIX wieku oraz synagoga z drugiej połowy XIX wieku, zachowana jako ciekawostka architektoniczna. Miasto leży na historycznym szlaku winiarskim, gdzie uprawiano winorośl aż do XX wieku. Współczesny Babimost to ośrodek usługowy z drobnym przemysłem, z rozwiniętą infrastrukturą komunikacyjną, w tym obwodnicą oraz portem lotniczym Zielona Góra-Babimost. Miasto ma także kilka klubów sportowych, w tym piłkarski LKS „Klon” Babimost oraz unihokejowy UKS Fenomen Babimost. Współcześnie Babimost prowadzi współpracę partnerską z niemieckimi miastami Neuruppin i Döbern. Ciekawostką jest istnienie w regionie etnograficznym Babimojszczyzna, zachowującym folklor wielkopolski poprzez tradycje, stroje ludowe i pieśni.