Pałac Kazimierzowski w Warszawie

Pałac Kazimierzowski w Warszawie, zbudowany w latach 1637–1642 na zlecenie króla Władysława IV, został zaprojektowany przez włoskiego architekta Giovanniego Trevano w stylu wczesnego baroku. Początkowo pełnił funkcję letniej rezydencji królewskiej, lecz po śmierci Władysława IV przeszedł w ręce innych monarchów, takich jak Jan Kazimierz i Jan III Sobieski. W 1656 roku uległ zniszczeniu podczas szwedzkiego najazdu, ale szybko został odbudowany i w 1660 roku przekształcony na ulubioną rezydencję Jana Kazimierza. Kolejne zmiany w pałacu miały miejsce, gdy stał się własnością Augusta II Mocnego oraz później Stanisława Augusta Poniatowskiego, który w latach 1765–1794 zaadaptował go na siedzibę Szkoły Rycerskiej. W XIX wieku pałac zaczęto przekształcać na potrzeby Uniwersytetu Warszawskiego, dla którego stał się siedzibą w 1816 roku. Przechodził wiele przebudów, w tym klasycystyczną z lat 1824-1828, a jego architektura była dostosowywana do potrzeb edukacyjnych. W okresie II wojny światowej pałac został znacząco zniszczony, ale odbudowany w latach 1945–1954. Dziś jest siedzibą rektoratu Uniwersytetu Warszawskiego. Ciekawostką jest, że na skarpie za pałacem znajduje się armata upamiętniająca udział studentów w walkach o niepodległość Polski w latach 1918–1920. Pałac Kazimierzowski, świadek wielu ważnych wydarzeń w historii Polski, łączy w sobie bogactwo architektoniczne, kulturowe znaczenie i historyczne tradycje, będąc świadectwem zmieniającej się rzeczywistości politycznej i społecznej kraju.