Cmentarz żydowski w Szydłowcu

Cmentarz żydowski w Szydłowcu to zabytkowa nekropolia powstała w XVIII wieku, usytuowana w północno-wschodniej części miasta, niegdyś zamieszkiwanej przez Żydów. Cmentarz o powierzchni 2,7 ha służył również Żydom z Bodzentyna do momentu utworzenia tamtejszej gminy żydowskiej. Zachowało się około 2000 nagrobków, z których najstarsze pochodzą z 1830 roku. Dominującą formą nagrobków jest macewa, której wygląd i zdobienia odzwierciedlają zamożność zmarłego oraz pozycję społeczną jego rodziny. Styl nagrobków wpisuje się w tradycyjną sztukę żydowską, a wśród różnorodnych form można znaleźć nagrobki podwójne, sarkofagi oraz nagrobki w kształcie ściętego pnia drzewa. Macewy są często zdobione płaskorzeźbami z hebrajską symboliką, przeważnie z XIX wieku. Cmentarz został zamknięty przez władze w 1957 roku, a w 1959 roku zlikwidowano jego zachodnią część, na której wzniesiono budynki użyteczności publicznej, jednak bez ekshumacji pozostałych tam zwłok. Po II wojnie światowej cmentarz ogrodzono, a w 1971 roku umieszczono tablicę upamiętniającą 16 000 pomordowanych Żydów z Szydłowca. W 2007 roku cmentarz przeszedł pod zarząd gminy wyznaniowej w Warszawie, która wybudowała ohel Biala-Rabinowiczów. Wśród osób pochowanych na cmentarzu znajdują się członkowie rodziny Rabinowiczów, w tym Chaim Rabinowicz, który zmarł w 1943 roku, oraz Natan Dawid Rabinowicz, który żył w latach 1868-1930. Cmentarz w Szydłowcu jest ważnym miejscem pamięci, które dokumentuje historię społeczności żydowskiej oraz jej tradycje artystyczne na tym terenie.