Wielbark

Wielbark, miasto w województwie warmińsko-mazurskim, został założony przez komtura krzyżackiego Fryderyka von Willenberga w latach 1317–1327. Początkowo powstała tam strażnica krzyżacka, Wildhaus, wokół której z czasem rozwijała się osada bartników i hutników, a w 1361 roku wymieniany był prokurator w Wielbarku. Murowany zamek, który wzniesiono pod koniec XIV wieku, był użytkowany przez księcia Albrechta, a później popadł w ruinę, będąc ruiną przez wieki. W XVIII wieku na jego miejscu zbudowano urząd domeny królewskiej, późniejszy ratusz. Miasto posiada ciekawą historię administracyjną, gdyż między 1466 a 1657 rokiem było lennem Królestwa Polskiego. W okresie wielkiego rozwoju sukiennictwa i tkactwa, w 1723 roku uzyskało prawa miejskie, które utraciło w 1946 roku wskutek II wojny światowej, a status miasta przywrócono 1 stycznia 2019 roku. Główne zabytki architektoniczne to neogotycki kościół katolicki pw. św. Jana Nepomucena z lat 1879-1880 oraz ewangelicki kościół z lat 1823-1827, choć obecnie nieużytkowany. W Wielbarku możemy znaleźć także XIX-wieczne domy, cmentarze wojenne z czasów I wojny światowej oraz park. Ciekawostką jest, że miasto kwaterowało zarówno Napoleona, jak i cara Aleksandra I. Gospodarka Wielbarka opiera się na przemyśle drzewnym, z zakładem IKEA oraz wieloma tartakami. Transport zapewnia stacja kolejowa oraz liczne połączenia autobusowe z innymi miastami Polski. Miejscowość jest położona malowniczo nad rzeką Sawicą w otoczeniu lasów, co czyni ją atrakcyjnym miejscem zarówno dla mieszkańców, jak i turystów. W 2016 roku mieszkańcy wnioskowali o przywrócenie praw miejskich, a pozytywne konsultacje przyczyniły się do ostatecznego uzyskania statusu miasta.