Kościół franciszkanów w Drohiczynie, pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, ma bogatą historię sięgającą XV wieku, kiedy to Mikołaj Nassuta, starosta drohicki, założył konwent franciszkanów. Budowa murowanego barokowego kościoła rozpoczęła się około 1682 roku z funduszy okolicznej szlachty i zakończyła się około 1715 roku; jego konsekracja miała miejsce w 1733 roku. Wnętrze kościoła szczyci się rokokowymi ołtarzami oraz unikalnym Domkiem loretańskim. W latach 1773–1777 dobudowano dzwonnicę, a całość kompleksu klasztornego zbudowano w stylu barokowym według projektu ojca Kazimierza Kamieńskiego. Kościół przeszedł wiele zawirowań historycznych, w tym zniszczenia podczas II wojny światowej oraz pożary i dewastacje w okresie zaborów, kiedy to franciszkanie zostali wypędzeni, a kościół przekształcono w cerkiew prawosławną. Po II wojnie światowej kościół został odbudowany, a jego remonty kontynuowano w latach 90. XX wieku, co doprowadziło do przywrócenia jego dawnej świetności. Ciekawostką jest, że miejsce to było świadkiem wielu tragedii, w tym zamordowania zakonnic w czasie Potopu szwedzkiego. Współczesne funkcje kościoła obejmują muzuem diecezjalne, Dom Księży Emerytów oraz Caritas, co podkreśla jego znaczenie kulturalne i religijne w regionie.