Kościół św. Wacława w Radomiu

Kościół św. Wacława w Radomiu, zbudowany na przełomie XIII wieku jako kościół parafialny dla parafii staroradomskiej, zastąpił wcześniejszy drewniany Kościół św. Piotra. Archeologiczne badania sugerują, że w jego pobliżu znajdował się starszy drewniany kościół, co potwierdzają znaleziska pochówków z XII wieku. W połowie XV wieku kościół przeszedł rozbudowę, a jego wnętrze mogło pomieścić około 800 wiernych. W sąsiedztwie znajdowała się drewniana dzwonnica, a na terenie przykościelnym cmentarz. W historii kościół wielokrotnie padał ofiarą kradzieży, a w jego kryptach odkryto pochówki z XVI-XVIII wieku. W 1802 roku Austriacy przekształcili świątynię w magazyn wojskowy. Podczas Księstwa Warszawskiego, w 1809 roku, również pełnił rolę magazynu, a w połowie XIX wieku został użyty jako więzienie dla zesłańców na Syberię. W latach 1922-1923 służył jako szpital epidemiczny dla chorych na tyfus, a w okresie międzywojennym jako dom starców. W 1978 roku kościół odzyskał funkcje sakralne i w latach 1980-1986 przeszedł restaurację według projektu prof. Wiktora Zina. Uroczystości związane z peregrynacją relikwii, w tym Drzewa Krzyża oraz relikwii św. Jana Pawła II, miały miejsce w kolejnych latach, podkreślając znaczenie kościoła dla lokalnej społeczności. W 2009 roku kościół zmodernizowano i zamontowano nowy system nagłośnieniowy. Ciekawostką jest, że dzwony wygrywają różnorodne melodie o określonych porach. Świątynia jest częścią szlaku turystycznego Zabytki Radomia i posiada bogatą historię oraz architekturę, która przeszła przez zmiany stylowe z gotyki. Współczesne wydarzenia podkreślają aktywność parafii i jej znaczenie w życiu mieszkańców Radomia, a także związki z kultem lokalnych świętych.