Kościół św. Jana Chrzciciela w Sadownem

Kościół św. Jana Chrzciciela w Sadownem to rzymskokatolicka świątynia znajdująca się na skraju wsi, z bogatą historią sięgającą XVI wieku. Został zbudowany jako drewniany kościół w 1524 roku, a parafię erygowała Kapituła Kolegiaty Warszawskiej. Poświęcenie tego pierwszego kościółka miało miejsce w 1525 roku, a jego plebanem został ks. Jan Drogoszewski. W 1580 roku kościół zyskał nowe fundusze, co przyczyniło się do rozwoju lokalnej społeczności. W XVIII wieku, na miejscu starej świątyni, powstał nowy, drewniany kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela i św. Kazimierza, który został konsekrowany w 1803 roku. Obecna, neogotycka świątynia została zbudowana w latach 1906-1909 według projektu architekta Zygmunta Zdańskiego, a jej poświęcenie miało miejsce 3 października 1909 roku. Kościół został wykonany z cegły, a w jego wnętrzu znajdują się cenne elementy wyposażenia, takie jak tabernakulum i chrzcielnica z początku XIX wieku oraz obrazy św. Kazimierza, Matki Boskiej z Dzieciątkiem i inne dzieła z XVII i XVIII wieku. W 1972 roku świątynia została wpisana do rejestru zabytków. W otoczeniu kościoła znajduje się gotycka kapliczka z 1917 roku oraz drewniana plebania z lat 1827-1828, oba obiekty wpisane do rejestru zabytków. W historii kościoła znaczące były wydarzenia związane z II wojną światową, kiedy to Niemcy zniszczyli część budynków parafialnych, a świątynię wykorzystano jako oboz dla jeńców. Ciekawostką jest, że w czasie okupacji w plebanii przebywali księża z innych diecezji, uciekający przed represjami. Obecnie kościół i jego otoczenie pełnią ważną rolę w życiu lokalnej społeczności.