Stanisławów

Stanisławów to wieś gminna w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, której historia sięga czasów średniowiecza. Początki osady związane są z dworem myśliwskim Cisek, który istniał już w XIV wieku. W 1523 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie, a jej rozwój znacząco wpływał na życie gospodarcze regionu - w XVI wieku istniało tu 263 rzemieślników i 8 młynów. Stanisławów był miejscem ożywionej aktywności handlowej, organizując doroczne jarmarki i posiadając różnorodne przywileje nadawane przez kolejnych królów, takich jak Zygmunt August i Stanisław August Poniatowski. Architektura miejscowości to przede wszystkim zespół kościoła parafialnego pod wezwaniem Świętego Jana Chrzciciela i Stanisława Biskupa, którego murowany budynek pochodzi z około 1530 roku. Kościół był wielokrotnie restaurowany i odbudowany po zniszczeniach II wojny światowej. W miejscowości znajduje się także drewniana dzwonnica z XVIII wieku oraz murowana plebania z 1881 roku. Warto zaznaczyć, że Stanisławów w XVII wieku przeżywał okres świetności, jednak liczne wojny, w tym wojny szwedzkie, przyczyniły się do jego zniszczenia i degradacji do wsi w XIX wieku. Miejscowość straciła prawa miejskie w 1869 roku, a po różnych perturbacjach historycznych znalazła się w obszarze administracyjnym, który zmieniał się na przestrzeni lat. Po II wojnie światowej Stanisławów przeszedł szereg procesów odbudowy, w tym w 1956 roku po wielkim pożarze. Dziś Stanisławów leży przy ważnych arteriach komunikacyjnych, co sprzyja rozwojowi gospodarczemu, w tym działalności największego pracodawcy w gminie – Zakładów Mięsnych Stanisławów. Mieszkańcy zachowują pamięć o swojej historii, co znajduje odzwierciedlenie w pomnikach poświęconych poległym w walkach o niepodległość oraz w zachowanych elementach architektonicznych związanych z dawnym miastem. Stanisławów, choć utracił status miasta, pozostaje miejscem bogatym w historię i tradycje, wyróżniającym się dziedzictwem kulturowym i architektonicznym.