Rynek Starego Miasta w Warszawie

Rynek Starego Miasta w Warszawie to prostokątny plac o wymiarach 90 na 73 metry, powstały na przełomie XIII i XIV wieku jako centrum administracyjno-handlowe. Otoczony ośmioma ulicami, historycznie był miejscem ważnych wydarzeń, manifestów i publicznych egzekucji. W XV wieku w jego centralnym punkcie wzniesiono murowany ratusz, który został rozebrany w 1817 roku. Duże zniszczenia rynku miały miejsce podczas wielkiego pożaru w 1607 roku oraz w trakcie II wojny światowej, kiedy to większość kamienic została zniszczona. Po wojnie, w latach 1949–1953, Rynek Starego Miasta został pieczołowicie zrekonstruowany, nawiązując do przedwojennego wyglądu, z zastosowaniem ocalałych detali architektonicznych. Dzisiaj każdy z jego czterech pejzaży (południowy, zachodni, północny i wschodni) ma swoje unikalne cechy i nazwy, a po stronie północnej znajduje się Muzeum Warszawy. Architektura rynku przeszła zmiany z drewnianych na murowane, a wiele kamienic wzniesiono w stylu gotyckim i renesansowym. Ciekawostką jest, że pod ośmioma kamienicami po stronie Dekerta oraz kamienicą Burbachowską znajdują się piwnice, które są częścią Szlaku Kulturalnych Piwnic Starego Miasta, dostępnych do zwiedzania. Rynek jest nie tylko ważnym punktem turystycznym, ale również integralną częścią warszawskiego dziedzictwa kulturowego, wpisanego do rejestru zabytków w 1965 roku.