Wzgórza Sokólskie

Wzgórza Sokólskie, znane również jako Wzgórza Dąbrowsko-Sokólskie oraz Wysoczyzna Grodzieńska, to mezoregion fizycznogeograficzny usytuowany na granicy Polski i Białorusi, rozciągający się pomiędzy dolinami Biebrzy, Niemna i Świsłoczy. Charakteryzują się zróżnicowanym krajobrazem morenowym, z wyraźnymi wzgórzami, kemami i ozami, które powstały w czasie zlodowacenia Warty ponad 130 tys. lat temu, z materiałem skał przyniesionych przez lodowiec z regionów północnych. W Polsce obszar Wzgórz Sokólskich wynosi około 1300 km²; najwyższe wzniesienie to Góra Wojnowska, osiągająca 239,5 m n.p.m. W zachodniej części obszaru występują wały morenowe, które są miejscem intensywnych badań oraz eksploatacji minerałów. Wzgórza Sokólskie są regionem o bogatej bioróżnorodności, z około 40% powierzchni pokrytej gruntami rolnymi oraz lasami sosnowymi, dębowymi i innymi. W Białorusi mają powierzchnię 1400 km² i najwyższy punkt 247 m n.p.m., z malowniczymi pagórkami przyciągającymi turystów. W dolinach rzek rosną różnorodne gatunki roślin, a region jest często odwiedzany w celach turystycznych, będąc popularnym miejscem weekendowych wypadów.