Wysoczyzna Białostocka

Wysoczyzna Białostocka to mezoregion fizycznogeograficzny usytuowany w wschodniej części Niziny Podlaskiej, pomiędzy Kotliną Biebrzańską, Doliną Górnej Narwi a Wzgórzami Sokólskimi. Dasz zajmuje obszar około 3560 km², charakteryzując się zróżnicowanym krajobrazem, w tym wysokimi wzgórzami moren i kemów, z najwyższym szczytem Górą Św. Jana osiągającą 214 m n.p.m. Region jest przecięty dolinami rzek Supraśli i Brzozówki, co kształtuje małe jednostki regionalne, takie jak płaska Niecka Knyszyńska z sztucznie stworzonym w XVII wieku jeziorem Zygmunta Augusta. Bogate w lasy obszary kemowo-sandrowe obejmują puszcze: Błudowską, Buksztelską i Knyszyńską, z której utworzono Park Krajobrazowy Puszczy Knyszyńskiej, rozciągający się wzdłuż rzeki Supraśl. Wysoczyzna Białostocka stanowi również miejsce o bogatym dziedzictwie kulturowym i historycznym, będąc świadkiem wielu wydarzeń i zmian, które miały miejsce na tych terenach na przestrzeni wieków, co czyni ją interesującym miejscem zarówno dla turystów, jak i badaczy.