Latarnia Morska Krynica Morska

Latarnia Morska Krynica Morska, umiejscowiona na Mierzei Wiślanej w Krynicy Morskiej, jest ważnym elementem polskiego wybrzeża Bałtyku. Została zbudowana w 1895 roku, aby uzupełnić nawigację pomiędzy Helem a Piławą. Jej stożkowa konstrukcja, o wysokości 26,5 metra, wyróżnia się eleganckimi proporcjami – u podstawy ma średnicę 6 metrów, natomiast na szczycie 4,5 metra. Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Gdyni i zasilana jest przez dwie żarówki o mocy 1000 W, co zapewnia zasięg światła do 18 mil morskich. Blask latarni jest skonstruowany w charakterystyczny sposób, z cyklem świetlnym w postaci intensywnych błysków, co czyni ją rozpoznawalną dla żeglarzy. Historia latarni jest dramatyczna; w 1945 roku została zniszczona podczas działań wojennych, a poprzednia, ceglana wieża legła w gruzach. Po niemal trzech latach braku oznakowania nawigacyjnego, w 1948 roku zainstalowano tymczasowe światło, jednak nowa latarnia została ukończona dopiero w 1951 roku według projektu profesora Stanisława Puzyny. Ciekawostką jest, że latarnia pełniła funkcję radiolatarni od 1957 do 1997 roku, emitując sygnał alfabetem Morse'a. Latarnia Krynica Morska jest także ujęta na polskim znaczku pocztowym, co świadczy o jej znaczeniu kulturowym i turystycznym. Dodatkowo, w poziomie 53 m n.p.m. znajduje się stacja brzegowa systemu AIS-PL, co podkreśla jej współczesne znaczenie w monitorowaniu ruchu statków w polskich wodach. W pejzażu latarniowym widać również piękne widoki na Zalew Wiślany, co nadaje temu miejscu wyjątkowego charakteru.