Park Oliwski

Park Oliwski im. Adama Mickiewicza to malowniczy, zabytkowy park o powierzchni 11,3 ha, położony w gdańskiej dzielnicy Oliwa. Jego historia sięga czasów cystersów, którzy w XV wieku założyli przyklasztorny ogród. W XVII wieku, za czasów opata Franciszka Zaleskiego, ogród został rozbudowany w kierunku południowo-zachodnim. Kolejne zmiany zaszły za czasów opata Jacka Józefa Rybińskiego, który zlecił stworzenie barokowej części parku inspirowanej ogrodami André Le Nôtre. W tej epoce powstały charakterystyczne dla parku elementy, takie jak Aleja Lipowa oraz staw, który był monumentalnym punktem widokowym, zwanym Książęcym Widokiem. Po sekularyzacji klasztoru w 1831 roku, park przeszedł na własność państwa pruskiego, co umożliwiło jego dalszy rozwój jako ogrodu dendrologiczno-krajobrazowego. W XX wieku zmiany wprowadzał inspektor Erich Wocke, który utworzył alpinarium oraz rozbudował oranżerię. Park zyskał popularność po 1925 roku, kiedy Oliwa stała się siedzibą biskupa gdańskiego. Po II wojnie światowej park został odbudowany, a w 1955 roku zyskał imię Adama Mickiewicza. Obecnie znajdują się w nim również atrakcje takie jak Spichlerz Opacki, Galeria Współczesnej Rzeźby Gdańskiej oraz nowe fragmenty, takie jak dawny ogród użytkowy cysterskiego konwentu. W ciągu lat park przeszedł modernizacje, w tym przebudowę kładek i budowę nowej rotundy Palmiarni, która została otwarta w marcu 2022 roku. Ciekawostką jest historia daktylowca, który miał 180 lat i którego wycinka wzbudziła kontrowersje. Park Oliwski to miejsce, które łączy w sobie bogatą historię, różnorodność architektoniczną oraz walory kulturowe, będące świadectwem przeszłości i przyciągające turystów nie tylko ze względu na piękne widoki, ale także znaczenie historyczne.