Latarnia Morska Hel, położona na końcu Mierzei Helskiej w województwie pomorskim, to istotny element polskiego wybrzeża Bałtyku. Jej architektura jest charakterystyczna – ma postać ośmiobocznej wieży wykonanej z czerwonej cegły, sięgającej wysokości 41,50 m do górnej krawędzi radaru. Latarnia, oddana do użytku 1 sierpnia 1827 roku po dwudziestoletniej budowie, była pierwszą latarnią morską na Helu. Z czasem ewoluowała technologicznie, przechodząc od lamp na olej rzepakowy do elektrycznych źródeł światła, a w 1938 roku zainstalowano lampę o mocy 3000 W. Interesującym aspektem jest również jej historia: oryginalna latarnia została zniszczona podczas II wojny światowej, a nowa, odbudowana po wojnie, zachowała tradycyjne funkcje sygnalizacji morskiej i nadzoru ruchu statków, w tym system VTS Zatoka Gdańska. Latarnia była również świadkiem znaczących wydarzeń historycznych, takich jak eksplozja w 1910 roku, która zakończyła życie latarnika, oraz decyzja o jej wysadzeniu we wrześniu 1939 roku w celu utrudnienia celowania niemieckiej artylerii. Latarnia Morska Hel pełni również funkcję kulturalną, będąc miejscem pamięci, gdzie umieszczono tablicę upamiętniającą wizytę Marszałka Józefa Piłsudskiego. Z jej tarasu rozciąga się malowniczy widok na Zatokę Gdańską oraz inne latarnie morskie, co czyni ją popularnym miejscem turystycznym. Ciekawostką jest, że od 1957 roku latarnia wysyłała sygnały radiowe w alfabecie Morse'a, a od 1999 roku istnieje tablica upamiętniająca Marszałka, co podkreśla jej znaczenie w polskiej historii. Oprócz funkcji nawigacyjnej, latarnia jest również ważnym punktem logistycznym dla żeglugi, wspierając porty w Gdańsku i Gdyni, a także jest objęta systemem automatycznej identyfikacji statków. Od 2001 roku przechodziła różne renowacje, ułatwiające jej dostępność oraz zachowanie historycznego charakteru. Latarnia Morska Hel to nie tylko znaczący punkt nawigacyjny, lecz także skarbnica historii, kultury i piękna naturalnego otoczenia, przyciągająca zarówno turystów, jak i miłośników historii.