Latarnia Morska Gdańsk Nowy Port

Latarnia Morska Gdańsk Nowy Port, zbudowana w latach 1893-1894, jest zabytkowym obiektem położonym w dzielnicy Nowy Port w Gdańsku. Jej architektura to ośmiokątna wieża zwężająca się ku górze, zakończona galerią z misternie kutymi poręczami, wzorowana na nieistniejącej latarni w Cleveland. Latarnia była pierwszą morską latarnią na Bałtyku, która wykorzystywała światło elektryczne. Jej wysokość wynosi 31,30 m, a wysokość światła 27,30 m nad poziomem morza, z zasięgiem nominalnym światła wynoszącym 17 Mm (około 31 km). Światło latarni charakterystyczne jest dla swojego rytmu, składającego się z błysków i przerwy. Historycznie latarnia odgrywała ważną rolę w morskim systemie nawigacyjnym, będąc jednocześnie wieżą pilotów portowych i miejscem, w którym zamontowana była Kula Czasu. Jej mechanizm pozwalał na określenie dokładnego czasu przez nawigatorów statków. W czasie II wojny światowej latarnia była świadkiem ostrzału Westerplatte, co nadaje jej dodatkowego znaczenia historycznego. Po zlikwidowaniu latarni w 1984 roku, z powodu uruchomienia nowoczesnej latarni w Porcie Północnym, obiekt przeszedł w prywatne ręce, które od 2004 roku udostępniają go do zwiedzania. W 2008 roku zrekonstruowano Kulę Czasu, która obecnie wskazuje godziny w określonych porach dnia. Latarnia została również doceniona jako Zabytek Zadbany w 2010 roku, co podkreśla znaczenie jej ochrony i zachowania dla przyszłych pokoleń. Dziś stanowi nie tylko atrakcję turystyczną, ale także cenny element dziedzictwa kulturowego regionu.