Dworzec Morski w Gdyni

Dworzec Morski w Gdyni, zbudowany w 1933 roku, to zabytkowy gmach usytuowany przy Nabrzeżu Francuskim. Zaprojektowany przez katowicki oddział berlińskiej firmy Dyckerhoff & Widmann, charakteryzuje się modernistyczną fasadą ozdobioną płaskorzeźbami orłów polskich. Wnętrze dworca, o powierzchni 2,5 tys. m², było wyposażone w niezbędne urządzenia do obsługi pasażerów, poczty i bagaży. Do 1939 roku pełnił on funkcję głównej bazy transatlantyckiej dla floty „G-A-L” i był miejscem organizacji różnorodnych wydarzeń kulturalnych, takich jak nabożeństwa, bale sylwestrowe i widowiska. W wyniku II wojny światowej budynek został przekształcony na biura i stracił wiele oryginalnych elementów architektonicznych. Po wojnie, w miarę upływu lat, dworzec stopniowo tracił swoją pierwotną funkcję, aż do 1987 roku, kiedy to przestał pełnić rolę dworca pasażerskiego. W 1990 roku został wpisany do rejestru zabytków. W latach 90. XX wieku do budynku wrócił ruch pasażerski, a w 2013 roku rozpoczęto remont, który przywrócił mu oryginalny kształt oraz funkcję, jako siedziby Muzeum Emigracji, otwartego w 2015 roku. Muzeum to gromadzi zbiory dotyczące polskiej emigracji, z naciskiem na losy Polaków opuszających kraj przez port w Gdyni, a jego pomysłodawcą był prezydent Gdyni, Wojciech Szczurek. Renowacja zrealizowana w ramach projektu kosztowała 43,9 miliona złotych i umożliwiła adaptację budynku do potrzeb muzeum, wzbogacając go o nowoczesne rozwiązania architektoniczne, takie jak przeszklona elewacja i punkt widokowy, a także przywracając historyczne płaskorzeźby. Dworzec Morski w Gdyni stanowi więc nie tylko istotny element dziedzictwa architektonicznego, ale także ważny punkt odniesienia w historii polskiej emigracji.