Zakręt Pięciu Gwizdków

Zakręt Pięciu Gwizdków to istotny akwen wodny w Gdańsku, położony przy ujściu Martwej Wisły do Zatoki Gdańskiej. Ma długość 600 metrów i umożliwia jednostkom pływającym zmianę kursu o 110 stopni. Po północno-wschodniej stronie znajduje się nabrzeże Mew, Szaniec Mewi oraz przystań Żeglugi Gdańskiej na Westerplatte, natomiast po stronie południowo-zachodniej leży nabrzeże Pięciu Gwizdków w Nowym Porcie. Historia zakrętu związana jest z sygnałami dźwiękowymi wydawanymi przez statki, co dało mu nazwę. Powstał z głównego koryta Wisły, odciętego śluzą pod koniec XVIII wieku. Do tego czasu Wisła łączyła się z zatoką bardziej na północny wschód, gdzie istniała Twierdza Wisłoujście. Proces zapiaszczenia ujścia rzeki prowadził do powstawania płycizn i wysepek, a w rezultacie także do umacniania brzegów przez ludzi. W 1847 roku ostatecznie zamknięto stare ujście Wisły, tworząc półwysep Westerplatte. W XIX wieku zakręt został przekształcony w kanał portowy z kamiennymi nabrzeżami, a w latach 1958-1964 poszerzono i pogłębiono go, wykorzystując wydobytą ziemię do budowy wzniesienia na Westerplatte, na którym w 1966 roku postawiono pomnik Obrońców Wybrzeża. Zakręt Pięciu Gwizdków jest także miejscem historycznym, związanym z wybuchem II wojny światowej – w 1939 roku z tego miejsca niemiecki pancernik „Schleswig-Holstein” ostrzelał Wojskową Składnicę Tranzytową na Westerplatte, co uznaje się za symboliczny początek konfliktu. Zakręt jest zatem nie tylko ważnym obiektem infrastrukturalnym, ale także miejscem o dużym znaczeniu kulturowym i historycznym, które przypomina o burzliwej przeszłości regionu.