Zamek w Pucku

Zamek w Pucku to średniowieczna budowla krzyżacka, która została wzniesiona w latach 90. XIV wieku oraz na początku XV wieku. Pierwotnie miał formę murowanego, podpiwniczonego domu mieszkalnego o wydłużonym prostokącie, z przeznaczeniem na siedzibę urzędnika rybickiego podległego komturowi w Gdańsku. Budowla miała prawdopodobnie trzy kondygnacje i była umiejscowiona na piaszczystym wzniesieniu, opasana fosą oraz wałem ziemnym. Po zajęciu Pucka przez Polaków w 1454 roku zamek przeszedł pod zarząd starostów, którzy go rozbudowali, dodając nowe obiekty, takie jak zbrojownię, spichlerz i browar, co związane było z aktywnością polskiej floty wojennej. W czasie wojen sześciarkich i potopu szwedzkiego zamek był wielokrotnie oblegany, jednak przetrwał te najazdy. Po I rozbiorze Polski w 1772 roku zamek znalazł się pod rządami Prus, a w XIX wieku został rozebrany. Dziś zachowały się jedynie ruiny, w tym fragmenty piwnic. Na terenie zamku powstał w 1845 roku kościół ewangelicki, który jednak został rozebrany w 1956 roku. Badania archeologiczne prowadzone od 1991 roku ujawniły pełny zarys fundamentów oraz liczne artefakty, w tym resztki bramy, przedbramia oraz młyna, a także cenną parę ceremonialnych ostróg, które prawdopodobnie należały do szwedzkiego króla Karola Knutsona. Obecnie planowane są dalsze prace mające na celu eksponowanie pozostałości zamku oraz ich wartości kulturowej oraz historycznej.