Muzeum Zagłębia Staropolskiego w Sielpi

Muzeum Zagłębia Staropolskiego w Sielpi to instytucja kulturowa położona we wsi Sielpia Wielka, w powiecie koneckim, w dawnym zespole produkcyjnym z lat 1821–1841, stworzonym z inicjatywy Stanisława Staszica i Ksawerego Druckiego Lubeckiego. Muzeum, które jest oddziałem Muzeum Techniki i Przemysłu NOT w Warszawie, znajduje się na terenie Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Obiekt, sfinansowany przez Bank Polski, pierwotnie zajmował się produkcją około trzech tysięcy ton wyrobów stalowych rocznie, korzystając z węgla drzewnego. Po spadku działalności zakład został zamknięty w 1921 roku, a w 1934 roku przekształcił się w placówkę muzealną. Niestety, podczas II wojny światowej muzeum uległo poważnej dewastacji i zostało obrabowane, co znacznie wpłynęło na jego zbiory. Po odbudowie w latach 1956–1959, muzeum zostało reaktywowane w 1962 roku. Obecnie ekspozycja muzealna obejmuje zespół zabudowań przemysłowych, w tym urządzenia walcownicze i hutnicze. Wśród najcenniejszych eksponatów znajdują się między innymi 8-metrowe koło wodne zaprojektowane przez Filipa de Girarda oraz około 30 maszyn z przełomu XVIII i XIX wieku, takich jak tokarki, strugarki, prasy i wiertarki. Na terenie muzeum prezentowane jest również koło wodne wraz z młotem z XVI-wiecznej kuźni. Muzeum czynne jest przez cały rok, a wstęp jest płatny. To miejsce,o ciekawej historii i unikalnych zbiorach, stanowi wartościowy element dziedzictwa kulturowego regionu, przyciągając miłośników historii techniki oraz przemysłu.