Wzgórza Szeskie

Wzgórza Szeskie, znane również jako Szeski Garb, to mezoregion fizycznogeograficzny położony w północno-wschodniej Polsce, w obrębie Pojezierza Mazurskiego. Zajmuje powierzchnię 401 km², rozciągając się na ok. 30 km w kierunku południkowym pomiędzy Oleckiem a Gołdapią. Region jest najwyżej wzniesioną i najmniejszą częścią Mazur, a jego nazwa pochodzi od wsi Szeszki. Wzgórza te są fragmentem moren czołowych, a wyróżniają się wyraźnym ukształtowaniem terenu, które powstało na styku dwóch dużych lobów lodowcowych: mazurskiego i litewskiego. Wzniesienia te obejmują m.in. Górę Szeska, która z wysokością 309 m n.p.m. jest trzecim pod względem wysokości wzgórzem w polskich pojezierzach. W regionie nie ma większych jezior, występują jedynie małe niecki wodne oraz strumienie, które w czasie silnych opadów mogą niszczyć glebę przez erozję. Wzgórza Szeskie charakteryzują się klimatem chłodniejszym i wilgotniejszym, co sprzyja turystyce zimowej, w tym narciarstwu zjazdowemu na Górze Gołdapskiej. Obszar nie ma dużych kompleksów leśnych, jednak znajdują się tu dwa rezerwaty przyrody: Cisowy Jar, chroniący stanowisko cisa pospolitego, oraz Torfowisko na Tatarskiej Górze, obejmujące cenne torfowiska. Niska gęstość zaludnienia oraz brak większych ośrodków miejskich sprawiają, że Wzgórza Szeskie pozostają mniej odkrytym i zróżnicowanym regionem Mazur, idealnym dla miłośników natury i spokoju.