Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Borku Wielkopolskim

Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Borku Wielkopolskim, znane jako Sanktuarium na Zdzieżu, to rzymskokatolicki kościół parafialny, którego historia sięga końca XIV wieku. Pierwsza drewniana świątynia została zbudowana w latach 1390-1393, a w jej wnętrzu umieszczono obraz Matki Boskiej Pocieszenia, który zyskał popularność dzięki legendzie o cudownym uzdrowieniu niewidomego Jana Żołędniaka. W ciągu wieków kościół wielokrotnie ulegał zniszczeniom, najpierw w pożarze w roku 1423, a potem w kolejnych incydentach, w tym powodzi w 1601 roku i najazdach, co skutkowało rozbudową i renowacją budowli. Obecny, murowany kościół został wzniesiony w latach 1635-1655 pod nadzorem włoskiego architekta Albina Fontany, a poświęcenie miało miejsce w 1657 roku. W XVIII wieku dobudowano nawę poprzeczną z kaplicami. Kościół charakteryzuje się bogatym barokowym i rokokowym wyposażeniem, a jego wnętrze jest zdobione sztukateriami. Wśród ciekawostek znajduje się oryginalna ambona w kształcie kuli ziemskiej oraz obraz Madonny z Dzieciątkiem, koronowany w 1931 roku przez kardynała Augusta Hlonda. Sanktuarium zyskało znaczenie kulturowe i duchowe, przyciągając pielgrzymów, zwłaszcza tych pragnących uzyskać cudowne uzdrowienie. W okresie II wojny światowej kościół ucierpiał z rąk okupantów, jednak po wojnie udało się przywrócić go dla parafian. Dziś, jako ważny punkt turystyczny i duchowy, Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Borku Wielkopolskim stanowi symbol lokalnej historii i kultury.