Katedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Koszalinie

Katedra Niepokalanego Poczęcia NMP w Koszalinie, dawniej kościół farny, jest najważniejszym zabytkiem miasta oraz znaczącym punktem historii regionu. Zbudowana w latach 1300–1333 jako trzynawowa bazylika z wysoką wieżą, od 1534 do 1945 roku pełniła funkcję świątyni ewangelickiej, a od 1972 roku jest katedrą diecezji. Wnętrze katedry, bogate w różnorodne elementy wyposażenia, zostało na przestrzeni wieków wzbogacone, chociaż część cennych detali zniknęła w wyniku wojny i pożarów. Architektonicznie wyróżnia się orientowanym prezbiterium, masywnymi filarami wspierającymi nawy, oraz wieżą o wysokości 56 metrów z charakterystycznym dachem namiotowym. W niezwykle bogatym wnętrzu znajdują się cenne artefakty, takie jak gotycki krucyfiks, wczesnogotycka chrzcielnica oraz wyjątkowy ołtarz główny z 1512 roku, który po wielu zmianach powrócił do katedry w nowej formie. Katedra ma również imponujące organy, zbudowane w 1899 roku, a także cztery nowe dzwony z 1980 roku, z których największy waży 2067 kg. Wartościowa historia katedry obejmuje także epizody związane z wojną, które przyniosły straty w wyposażeniu, jednak wiele cennych detali udało się zachować i odrestaurować, co czyni ją wyjątkowym miejscem kulturowym i religijnym w regionie.