Niebuszewo-Bolinko

Niebuszewo-Bolinko to osiedle administracyjne Szczecina, położone w Śródmieściu, zamieszkane przez ponad 19 tysięcy osób według danych z 2022 roku. Składa się z części Bolinka oraz południowego Niebuszewa, a na jego terenie znajduje się spółdzielcze osiedle Piastowskie. Historia osiedla sięga połowy XIX wieku, gdy rejon ten rozwijał się dzięki przemysłowi, przyczyniając się do nadania mu nazwy Grünhof (Zielony Dwór). Po włączeniu w granice Szczecina w 1859 roku osiedle zyskało na znaczeniu, zbudowano wiele fabryk i modernistycznych budynków mieszkalnych. Po II wojnie światowej, w wyniku wysiedlenia niemieckiej ludności, obszar ten zmienił się demograficznie, a znaczna część struktury urbanistycznej została zniszczona. Powojenne budowy skupiały się w dużej mierze na blokach z wielkiej płyty, przy czym niektóre przedwojenne obiekty, takie jak Muzeum Techniki i Komunikacji oraz dworzec Szczecin Niebuszewo, przetrwały do dziś. W osiedlu znajdują się liczne zabytki, w tym zajezdnia tramwajowa z XVIII wieku i modernistyczne kamienice z lat 20. i 30. XX wieku. Kultura w Niebuszewie-Bolinku kwitnie dzięki instytucjom takim jak Muzeum Techniki i Komunikacji oraz miejskim bibliotekom. Osiedle jest dobrze skomunikowane, obsługiwane przez linie tramwajowe oraz autobusowe, a przyszłe plany w ramach Szczecińskiej Kolei Metropolitalnej zakładają rozwój transportu kolejowego z nowymi połączeniami. Ciekawostką jest, że rada osiedla została ustanowiona w 1990 roku, a jej działalność jest wspierana przez samorząd mieszkańców. Pomimo małej frekwencji w wyborach, osiedle wykazuje aktywność w zakresie samorządu lokalnego. Niebuszewo-Bolinko to miejsce, które łączy historię z nowoczesnością, a jego architektoniczne dziedzictwo oraz różnorodność obiektów kulturalnych przyciągają uwagę mieszkańców oraz turystów.