Dawny kościół i klasztor klarysek w Zamościu

Zespół poklasztorny klarysek w Zamościu, znajdujący się na Starym Mieście przy ul. T. Kościuszki, to zabytkowy kompleks architektoniczny, który obejmuje dawny kościół pw. św. Anny oraz klasztor sióstr klarysek. Kościół, zbudowany około 1696 roku w stylu barokowym, był fundacją Anny Franciszki Gnińskiej, żony ordynata Marcina Zamoyskiego, i charakteryzował się prostą jednonawową strukturą oraz niewielką sygnaturką na dachu. Klasycystyczny klasztor z kolei powstał w latach 1757-1775 według projektu Jerzego de Kawe i składał się z trzech skrzydeł, w których znajdowały się cele, rezydencje i pomieszczenia gospodarcze. Po kasacie zakonu klarysek w 1782 roku i przejściowym użytkowaniu przez inne zakony, kompleks stracił sakralny charakter. W XIX wieku kościół przekształcono w miejsce użyteczności publicznej, a klasztor służył głównie jako koszary. W okresie międzywojennym i po II wojnie światowej budynki zachowały różne funkcje, w tym siedzibę policji oraz Powiatowej Kasy Oszczędności. W latach 90., z powodu złego stanu, zespół uznano za szpecący staromiejską dzielnicę, jednak w 2007 roku rozpoczęto gruntowne prace remontowe, które zakończyły się przywróceniem kościoła do historycznego wyglądu. Od 2010 roku w kompleksie znajduje się państwowa szkoła muzyczna, a kościół pełni rolę sali koncertowej, co stanowi przykład udanej rewitalizacji zabytków oraz ich nowego, kulturalnego wykorzystania w Zamościu. Zespół poklasztorny klarysek nie tylko odzwierciedla rozwój architektury barokowej i klasycystycznej, ale również ukazuje skomplikowaną historię miejsca i zmian jego funkcji na przestrzeni wieków.