Kamienica Lubomelskich w Lublinie

Kamienica Lubomelskich w Lublinie jest znakomitym przykładem architektury renesansowej, wyróżniającym się charakterystycznym czerwonym kolorem fasady oraz zachowanym renesansowym portalem z gmerką Zadora datowaną na 1540 rok. Wnętrze budynku zdobią cenne polichromie o tematyce świeckiej, w szczególności na ścianach piwnic, które były wykorzystywane jako winiarnia. Historia kamienicy sięga początku XVI wieku, kiedy to weszła w posiadanie rodziny Lubomelskich. Po pożarze w 1575 roku, budynek został odbudowany i udekorowany malowidłami. Po kilku zmianach właścicieli, w tym sprzedaży kamienicy Michałowi Szererowi w 1661 roku, kamienica trafiła w ręce rodziny Szuartów, a później Makarowiczów, którzy w XVIII wieku zaniedbali obiekt. W 1782 roku Franciszek Ksawery Makarowicz przeprowadził znaczącą przebudowę. W 1815 roku budynek przeszedł w ręce rodziny Chruścielewskich, a w 1904 roku stał się własnością gminy żydowskiej. Mimo różnych zmian właścicieli, wygląd kamienicy pozostaje w dużej mierze niezmieniony od przebudowy w XVIII wieku, stanowiąc cenną część lubelskiego dziedzictwa kulturowego. Ciekawostką jest, że polichromie w piwnicach są rzadkim przykładem renesansowego malarstwa o tematyce świeckiej w Polsce. Kamienica Lubomelskich jest nie tylko istotnym obiektem architektonicznym, ale także świadkiem historycznym wielu wydarzeń i przemian społecznych w Lublinie.