Kościół św. Michała Archanioła w Lublinie

Kościół św. Michała Archanioła w Lublinie był jedną z najstarszych i najważniejszych gotyckich świątyń w mieście, zbudowaną prawdopodobnie pod koniec XIII wieku lub na początku XIV wieku. Jego powstanie związane jest z legendą o księciu Leszku Czarnym, który, pokonawszy Jadźwingów, miał ufundować świątynię w miejscu swojego obozu. Architektura kościoła była imponująca, z trójnawowym korpusem, wydłużonym prezbiterium i monumentalną wieżą, widoczną z odległości pięciu mil, przykrytą miedzianą blachą i posiadającą zegar. Kościół przeszedł wiele rozbudów i przebudów, szczególnie po zniszczeniach spowodowanych pożarami oraz najazdami, w tym po najeździe Tatarów w 1341 roku. W XVI wieku świątynia stała się kolegiatą, a wokół niej powstały budynki takie jak plebania i dom mansjonarski. W XVIII wieku kościół ponownie odbudowano po kolejnych pożarach, jednak w XIX wieku zaczął popadać w ruinę, co doprowadziło do decyzji o jego rozbiórce w latach 1846-1852, gdyż budowla groziła zawaleniem. Zebrano z niego wiele cennych elementów, które trafiły do innych świątyń. W 1936-1938 przeprowadzono wykopaliska archeologiczne, które odkryły fundamenty kościoła, a w 2002 roku teren został zagospodarowany, eksponując pozostałości tej historycznej budowli. Kościół św. Michała Archanioła, choć nie ma już swojego fizycznego bytu, pozostaje ważnym symbolem Lublina. Na jego miejscu odbywają się różne wydarzenia kulturalne, a zarys fundamentów stanowi pamiątkę po bogatej historii i dziedzictwie miasta. Zachowane przykościelne budynki, takie jak Dom Mansjonarski, Mały Ratusz i Plebania, również są świadectwem dawnej świetności tej świątyni i jej roli w życiu lokalnej społeczności.