Kościół św. Rocha w Zamarskach

Kościół pod wezwaniem Świętego Rocha w Zamarskach to zabytkowy, drewniany kościół parafialny, który został wybudowany w 1731 roku na fundację Henryka Fryderyka z rodu Wilczków. Jego historia sięga wcześniejszych lat, kiedy to pierwszy drewniany kościół spalił się przed lub w 1585 roku. Obecnie kościół jest częścią Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego. W architekturze świątyni zauważalna jest orientowana, drewniana konstrukcja zrębowa na kamiennej podmurówce, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, które wraz z nawą główną tworzy jedną bryłę. Całość przykryta jest wspólnym, dwuspadowym dachem gontowym. Kościół wzbogacony jest o starszą wieżę z końca XVI wieku oraz przyległe soboty o poziomych ścianach oszalowanych. Wnętrze posiada płaski strop, a ściany pokryte są boazerią. Najważniejszym elementem wystroju jest ołtarz główny z obrazem Najświętszego Serca Jezusa oraz dwa barokowe ołtarze boczne z figurami św. Anny i św. Jana Nepomucena. Ciekawostką jest także to, że kościół był pierwotnie pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa, a w 1981 roku, w związku z erygowaniem parafii, przyjął wezwanie św. Rocha. W historii kościoła istotny był również wpływ jezuitów, którzy sprawowali opiekę misyjną do 1773 roku, a później przynależał on do parafii w Cieszynie, a następnie w Hażlachu. Dzwony, używane w kościele, także mają ciekawą historię: jeden z nich został odkupiony w 1916 roku na cele wojenne. Kościół w Zamarskach jest nie tylko ważnym obiektem religijnym, ale również cennym świadkiem lokalnej historii i architektury drewnianej regionu.