Muzeum Kresów w Lubaczowie

Muzeum Kresów w Lubaczowie, położone w zabytkowym spichlerzu z XVIII wieku, stanowi ważną jednostkę organizacyjną powiatu lubaczowskiego, która powstała z inicjatywy pedagoga Włodzimierza Czerneckiego. Historia muzeum sięga lat przed II wojną światową, kiedy to Czernecki rozpoczął gromadzenie eksponatów, z których część utracił w czasie wojny. W 1958 roku utworzono Społeczne Muzeum Regionalne, które, po przenosinach do kamienicy przy ul. Mickiewicza, w 1965 roku zostało przekazane pod zarząd Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Muzeum, do 1981 roku funkcjonujące jako Muzeum Regionalne PTTK, zostało upaństwowione, a w 1986 roku przeniesiono je do obecnej siedziby. Ofensywne otwarcie miało miejsce we wrześniu 1987 roku. Od 1999 roku muzeum działa pod zarządem samorządu powiatu lubaczowskiego, a w 2004 roku zmieniono jego nazwę na Muzeum Kresów w Lubaczowie. W 2010 roku placówka wzbogaciła się o zespół zabudowań cerkwi św. Paraskewy w Radrużu. W muzeum znajdują się wystawy stałe, które obejmują zbiory historyczne dotyczące dziejów lokalnych, etnograficzne prezentujące kulturę ludową regionu oraz sztuki, w tym sarmackie malarstwo portretowe i dzieła polskiej sztuki współczesnej. Muzeum jest obiektem całorocznym, oferującym płatny wstęp, z wyjątkiem poniedziałków. Warto zaznaczyć, że placówka gromadzi bogate zbiory, w tym dzieła takich artystów jak Zdzisław Beksiński, co czyni ją istotnym punktem na kulturalnej mapie Polski.