Ogród Saski w Warszawie

Ogród Saski w Warszawie to pierwszy publiczny park miejski w Polsce, położony w śródmieściu, na Osi Saskiej. Został założony w latach 1724–1748 dla króla Augusta II Mocnego jako geometryczny ogród francuski, zaprojektowany przez Matthäusa Daniela Pöppelmanna i Zachariasa Longuelune’a. Po dewastacji w czasie insurekcji kościuszkowskiej oraz przekształceniach w stylu angielskim, wśród których kluczową rolę odegrał James Savage, park zyskał nowy charakter w latach 1816–1827. Ogród szybko stał się ulubionym miejscem wypoczynku warszawiaków. W XVIII wieku odbywały się tutaj koncerty orkiestry janczarskiej, a w 1847 roku powstał Instytut Wód Mineralnych, który umocnił status Ogrodu jako warszawskiego salonu. W 1855 roku uruchomiono wodociąg miejski, a w parku umieszczono wodozbiór wzorowany na rzymskiej świątyni Westy. W XIX wieku wprowadzono zasady dotyczące wstępu do Ogrodu, ograniczając go do osób odpowiednio ubranych oraz wykluczając dzieci bez opieki. Zrewitalizowany po II wojnie światowej, park odznacza się bogatym drzewostanem, w tym kasztanowcami, lipami i dębami. Najważniejsze obiekty to barokowe rzeźby, empiryczna fontanna, wodozbiór, staw, zegar słoneczny oraz grób Nieznanego Żołnierza. W 2023 roku planowana inwestycja związana z odbudową sąsiednich pałaców wiązała się z koniecznością wycinki lub przesadzenia blisko 150 drzew w Ogrodzie. Ogród Saski tworzy unikalną przestrzeń łączącą bogatą historię, architekturę i kulturę, pozostając ważnym miejscem w życiu Warszawy.