Rezerwat przyrody Łężczok

Rezerwat przyrody Łężczok, położony w województwie śląskim, to jedno z największych tego typu miejsc w regionie, o powierzchni 477,38 ha. Utworzony 23 stycznia 1957 roku, zyskuje na znaczeniu jako obszar o bogatej faunie i florze, gdzie można spotkać ponad połowę gatunków ptaków występujących w Polsce. Obszar jest częścią Parku Krajobrazowego „Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich” i licznie dzieli się na stawy, lasy oraz łąki. W rezerwacie znajdują się liczne szlaki turystyczne oraz ścieżki dydaktyczne, które przyciągają miłośników przyrody, ornitologów oraz turystów. Architektonicznie wyróżnia się zrujnowany dworek myśliwski z 1783 roku, wybudowany przez cystersów, który był miejscem wypoczynku książąt raciborskich. Historycznie, tereny te mają długą historię gospodarczą sięgającą XIII wieku, kiedy to lokalna ludność zajmowała się stawową hodowlą ryb. W późniejszych latach obszar był powiązany z zakonnymi cystersami, którzy rozwinęli system stawów i grobli, a także z książętami Hohenlohe, którzy wprowadzili monokulturę świerkową i hodowlę bażantów. W rezerwacie można dostrzec unikatowe gatunki roślin i zwierząt, w tym rzadkie storczyki i czerwone księgi ginących zwierząt, jak i poznać legendy związane z tym miejscem, takie jak opowieści o utopcu czy zaginionym mieście. Ponadto, Łężczok był świadkiem fascynujących wydarzeń, takich jak polowania cesarza Wilhelma II, które przeszły do historii ze względu na swój skandaliczny przebieg. Obszar ten cechuje się niezwykłą różnorodnością ekosystemów, od lasów, przez tereny wodne, po łąki, co czyni go prawdziwym skarbem przyrodniczym i kulturowym.