Płazów

Płazów to wieś w Polsce, znajdująca się w województwie podkarpackim, powiecie lubaczowskim, w gminie Narol. Położona na pograniczu Płaskowyżu Tarnogrodzkiego i Równiny Biłgorajskiej, leży u podnóża Roztocza Wschodniego. Wieś, która uzyskała prawa miejskie w 1614 roku na mocy przywileju króla Zygmunta III Wazy, została założona przez Jana Płazę. Chociaż nigdy nie osiągnęła dużego znaczenia, Płazów był lokalnym centrum rzemiosła i handlu. W XIX wieku rozwijała się tu tradycja drzeworytnicza, której przedstawiciele, Mateusz i Maciej Kostrzyccy, tworzyli święte obrazki sprzedawane na jarmarkach. Do współczesnych czasów zachowało się 13 matryc drzeworytniczych eksponowanych w Muzeum Etnograficznym w Krakowie. Płazów był również miejscem tragicznych wydarzeń w czasie II wojny światowej, kiedy to działający tu oboz pracy przymusowej dla Żydów był świadkiem epidemii czerwonki, a część jego więźniów została zamordowana. Kościół parafialny pw. św. Archanioła Michała, zbudowany w latach 1818-1821, zastąpił wcześniejsze drewniane obiekty i do dziś jest jednym z głównych zabytków wsi. Obok kościoła znajdują się parawanowe dzwonnice oraz pomnik upamiętniający odzyskanie niepodległości. W Płazowie zachował się układ dawnego miasteczka z rynkiem i wąskimi uliczkami, a także nieczynna cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Bożej z 1936 roku. Historia edukacji w Płazowie sięga XIX wieku, kiedy to powstała szkoła parafialna. Mimo że Płazów dzisiaj jest wsią, jego bogata historia i kulturalne dziedzictwo, w tym unikalne tradycje drzeworytnicze, są fascynującym świadectwem lokalnej tożsamości.