Rudak

Rudak to osada o bogatej historii, sięgającej co najmniej XIV wieku, położona w lewobrzeżnej części Torunia. Charakteryzuje się zabudową jednorodzinną, z dominującymi domami z lat 90. XX wieku, oraz licznymi ogródkami działkowymi. W południowej części znajdują się kopalnie gliny i zakłady ceramiki budowlanej. Najstarsze znane przedmioty z Rudaka pochodzą z późnego paleolitu, a pierwsze wzmianki o miejscowości datowane są na 1340 rok, kiedy to była nazywana Rodacke. Historia osady to okresy zniszczeń oraz odbudowy: w XIV wieku była ograbiana, a w XVI wieku doświadczyła zniszczeń. W XVII wieku nastąpił rozwój dzięki osadnikom olenderskim, jednak potop szwedzki przerwał ten proces. W XVIII wieku na Rudaku powstał cmentarz, a w XIX wieku wieś przekształciła się w ważny ośrodek produkcyjny dzięki cegielniom i linii kolejowej Toruń-Aleksandrów. W okresie międzywojennym powstała szkoła podstawowa, a życie społeczne nabrało tempa z działalnością straży ogniowej i polskiego „Sokoła”. Podczas II wojny światowej Rudak był miejscem zamieszkania volksdeutschów. Po wojnie przestała funkcjonować parafia ewangelicko-unijna, a cerkwie przeszły w ręce parafii katolickich. Współczesność osady to prężnie działające przedsiębiorstwa, takie jak fabryka Wienerberger, oraz nowoczesne instytucje, w tym Toruński Park Technologiczny. Zabytki Rudaka obejmują neogotycki kościół Opatrzności Bożej, cmentarz ewangelicki z XVIII wieku oraz forty wzniesione w XIX wieku. Ciekawostką jest dąb szypułkowy mający 500 lat oraz głaz narzutowy o obwodzie 12,7 m. Rudak, mimo niewielkich rozmiarów, kryje w sobie ciekawe elementy historyczne, architektoniczne oraz przyrodnicze, stanowiąc fragment bogatej historii regionu.