Parafia pw. św. Mikołaja w Gąbinie, należąca do diecezji płockiej, ma bogatą historię sięgającą XIV wieku. Pierwszy kościół został zbudowany przez Księcia Mazowieckiego w początkach XV wieku, najprawdopodobniej przez Ziemowita, a Gąbin uzyskał przywileje od Króla Kazimierza IV w 1462 roku. Parafia posiadała dwa kościoły: parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja oraz szpitalny pw. Świętego Krzyża. Kościół parafialny, murowany z ośmioma ołtarzami, przetrwał w dobrym stanie aż do XIX wieku, kiedy to w 1834 roku spalił się w wyniku pożaru. Pożar z 1913 roku zniszczył kościół całkowicie, pozostawiając jedynie fundamenty. Budowę nowego neogotyckiego kościoła, rozpoczętą w 1914 roku, prowadził ks. Jan Matulanis oraz jego następca ks. Bronisław Kaczorowski. Kościół, którego wieża miała ponad 60 metrów wysokości, został konsekrowany w 1934 roku przez abp. Antoniego Juliana Nowowiejskiego. W trakcie II wojny światowej kościół był niszczony przez okupantów, a miejscowych Żydów zmuszano do jego rozbiórki. Po wojnie, ks. Marian Okólski zbudował prowizoryczny kościół, który pełnił swoją funkcję przez 13 lat. Ostatecznie, pod kierunkiem ks. Stefana Budzczyńskiego, rozpoczęto budowę nowej świątyni w 1957 roku, która została ukończona w 1966 roku i konsekrowana przez bp. Bogdana Sikorskiego. Kościół stanowi ważny element lokalnej kultury i historii, obrazując duchowe i społeczno-kulturalne zmiany, jakie zachodziły w regionie na przestrzeni wieków. Ciekawostką jest, że przedwojenny kościół parafialny był tak silnie zdobiony, a jego wysokość wieży sprawiała, że była ona widoczna z dużej odległości, co podkreśla znaczenie architektoniczne tego miejsca. Parafia do dziś prowadzi aktywne duszpasterstwo, angażując się w życie społeczności lokalnej.