Płaskowyż Suchedniowski

Płaskowyż Suchedniowski, leżący na północ od Gór Świętokrzyskich i będący częścią Wyżyny Kieleckiej, jest interesującym obszarem geograficznym, którego nazwa pochodzi od Suchedniowa, znajdującego się w centralnej jego części. Jego struktura geologiczna zbudowana jest głównie z piaskowców dolnotriasowych, a teren charakteryzuje się kopulastymi wzniesieniami osiągającymi wysokość 300-400 m n.p.m., oraz kotlinami denudacyjnymi, takimi jak Mniowska, Szałaska i Suchedniowska. Najwyższy punkt regionu znajduje się w pobliżu Zagnańska i ma wysokość 445 m n.p.m. Cechą charakterystyczną płaskowyżu jest bujna roślinność, w tym rozległe lasy Puszczy Świętokrzyskiej, a także ukształtowanie hydrograficzne, w którym dominują rzeki takie jak Kamienna, Radomka, Drzewiczka i Czarna Konecka, wraz z ich dopływami. Obszar ten ma także istotne znaczenie historyczne, szczególnie podczas II wojny światowej, gdy był jednym z centrów działalności partyzanckiej. Działał tu oddział mjr. Jana Piwnika „Ponurego”, który prowadził swoją operacyjną bazę na uroczysku Wykus, co nadaje regionowi nie tylko wymiar militarno-historyczny, ale także kulturowy, związany z pamięcią o walce w czasie okupacji. Płaskowyż Suchedniowski stanowi ciekawą kombinację walorów przyrodniczych, geologicznych oraz historycznych, co czyni go interesującym miejscem dla turystów, miłośników historii oraz przyrody.