Parafia Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Iłowie-Osadzie

Parafia Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Iłowie-Osadzie, zlokalizowana w diecezji toruńskiej, ma bogatą historię sięgającą początków XV wieku. Pierwsze wzmianki o Iłowie datowane są na 1403 rok, kiedy mieszkańcy gminy uczęszczali do kościoła w Narzymiu. Po sekularyzacji dóbr krzyżackich i wprowadzeniu luteranizmu, Iłowo przeszło pod opiekę parafii ewangelickiej. W XIX wieku rozpoczęto odprawianie mszy katolickich w prywatnych mieszkaniach, a w 1927 roku wybudowano kościół parafialny w stylu neobarokowym, zaprojektowany przez architekta Kwiatkowskiego. Świątynia posiada charakterystyczną wieżę i trójnawowe wnętrze, natomiast jej wyposażenie nawiązuje do baroku, z obrazami Matki Boskiej Różańcowej oraz świętych. Kościół został konsekrowany w 1953 roku. W okresie międzywojennym parafia dynamicznie się rozwijała, posiadając różnorodne stowarzyszenia katolickie. Po II wojnie światowej kościół został zamknięty przez niemiecką administrację, jednak po wojnie wznowiono jego działalność, a parafia podlegała diecezji chełmińskiej, a od 1992 roku toruńskiej. Do parafii należą miejscowości: Dwukoły, Iłowo-Osada, Janowo, Kraszewo oraz Sochy. W Iłowie znajduje się również Dom Zakonny Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa z kaplicą pw. św. Józefa. Parafia jest aktywna kulturowo, angażując wiernych w różnorodne grupy, takie jak Żywy Różaniec, Akcja Katolicka, chór parafialny czy Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. Ciekawostką jest, że organów w kościele zbudował W. Biernacki w 1930 roku, a w świątyni znajduje się barokowa monstrancja z 1702 roku, ufundowana przez ks. Mikołaja Wojciecha Więckowicza. Wśród proboszczów parafii można wymienić ks. kan. Jana Pezarę, aktualnego proboszcza, oraz ks. Tadeusza Broniszewskiego, który był kuratusem podczas II wojny światowej, przeżywając trudny okres okupacji. Parafia, będąc miejscem bogatej historii i kultury, stanowi ważny element lokalnej wspólnoty religijnej.